Els begint meteen vol enthousiasme te praten over al haar werkzaamheden. En dat zijn er veel. Zo komt ze al dertig jaar bij een cliënt. “Dan drinken we een koffietje en pakken we er wat lekkers bij. Dat soort momenten zijn heel waardevol. Voorheen was dit bij haar thuis maar tegenwoordig is het hier, op ‘t Hooge Veer. Uiteraard mag iedereen altijd zelf beslissen of hij of zij zin in mij heeft”, lacht Els. “Als dat niet zo is, kom ik gewoon een andere keer.”

Zorgend type
Zelf heeft Els altijd gewerkt bij Amarant. “Als begeleider. Van de ene naar de andere locatie en uiteindelijk ben ik bij ‘t Hooge Veer terechtgekomen. Hier heb ik het huiskamerconcept opgestart. Je kunt wel zeggen dat ik altijd een zorgend type ben geweest,” lacht Els. “Ik vond het daarom ook verschrikkelijk dat ik met pensioen moest. En dan rol je van het één in het andere. Het zijn namelijk de kleine dingen die het leven bijzonder maken. Zeker ook voor deze doelgroep. Daar wilde ik iets voor blijven betekenen. Eigenlijk ben ik altijd gewoon een beetje thuis als ik hier weer kom.”

Samen met bewoners
Els gaat regelmatig mee met uitjes, ze knutselt op dinsdagochtend en speelt spelletjes, ze is aanwezig bij de Goatebloazers, brengt huisbezoekjes, gaat soms met een bewoner paardrijden, gaat mee naar Lourdes en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

“Vroeger heeft het werk ook wel echt meteen veel indruk op me gemaakt. Ik heb toen al mogen ervaren wat je toe kunt voegen, ook als individu. Samen met de bewoners, daar gaat het om. En juist nu, met de personeelstekorten, is dat zo ontzettend belangrijk.”