"Een cliënt met een glimlach maakt mijn dag"

Frans begint meteen te vertellen. “Een kennis van mij, Ingrid, werkt bij  een kleinschalige woonvoorziening voor mensen met een verstandelijke beperking. Zij heeft mij een keer mee  gevraagd  naar de Beekse Bergen  Niet alleen ik, maar ook een cliënt zou meegaan. Dat vond ik in eerste instantie wel even lastig. Het was voor mij een nieuwe wereld.”

Maar al snel blijkt Frans het een hele mooie wereld te vinden. Een wereld die van ons allemaal is. “Ik ben vervolgens meegegaan naar het Kiekendievenbal op vliegbasis Gilze-Rijen. Ik had binnen no-time een klik met een aantal cliënten en ik vond het fantastisch mooi hoe mensen kunnen genieten van de kleine dingen maar ook hoe goudeerlijk iedereen was

Later besluit Frans dat hij hier iets mee wil gaan doen. Hij is voor zijn werk op het Daniël de Brouwerpark dus besluit hij de website van Amarant eens te raadplegen. “Ik las over vrijwilligerswerk en dacht meteen: dit is wat ik wil. Ik heb vervolgens contact gezocht met Nick Groen en toen is het balletje gaan rollen. Ik ben gaan proefdraaien bij de Hanenkam en meteen dacht ik: wat is dit leuk! Het ging allemaal heel geleidelijk. Even kennismaken, de kat uit de boom kijken, een potje sjoelen. Voor mij was het belangrijk dat er wederzijds een klik was. Dat ik er blij van zou worden maar de cliënten natuurlijk ook. Ik heb vervolgens aangegeven dat ik op de wekelijkste soosavond op donderdag wil komen helpen en dat doe ik nu wekelijks.”

Tijdens een soosavond drinkt Frans eerst een bak koffie en eten ze samen een koek. “Soms spelen we spelletjes, soms kijken we een voetbalwedstrijd , zingen we karaoke of hebben we thema avonden. Maar het mooie op zo’n avond is dat je cliënten echt los ziet komen. Soms nog wat aan het mokken bij binnenkomst maar dat gaat eigenlijk altijd over in gezelligheid en blijdschap. Het kan allemaal zo simpel zijn, dat heb ik hier wel geleerd. De kleine dingen in het leven waarderen en daar waarde aan hechten. Dat zouden we wat meer moeten doen.”

Tegenwoordig wandelt Frans wel eens over het park voor zijn werk en wordt hij herkend. “Dat vind ik prachtig.

Als je mij  een aantal jaren geleden had gevraagd  “vrijwilliger te worden bij Amarant had ik gezegd das niks voor mij  Nu heb ik spijt dat ik het niet eerder  ben geworden . Ik ben blij dat ik de kans heb gekregen en het mag doen. Ik  betrap er mezelf  op dat ik ervan baal als het bijvoorbeeld tijdens de vakantie geen soos is .                 Een glimlach op die gezichten dan geniet ik.”