“Kom op jongens, gas erop!” Horecamanager Gino Capone spoort ‘zijn’ vrijwilligers breed lachend aan. In het keukengedeelte van De Tongerlose Hoef in Tilburg-West wordt veel gelachen, maar vooral ook hard en eensgezind doorgewerkt. Het is spitsuur voor de jonge vrijwilligers: ze bakken de ene na de andere hamburger, wassen de sla en maken de kleurrijke borden op. De vrijwilligers van de bediening serveren de borden vervolgens vlotjes uit.

Fons: “We bevorderen de sociale cohesie.”

Iets verderop, in de grote eetzaal, zitten verspreid aan tientallen tafels zo’n 70 mensen geduldig te wachten op het hoofdgerecht. Het WK voetbal, de Tilburgse kermis, het parkeerbeleid in de buurt: aan gespreksstof geen gebrek. Een van de vaste bezoekers op de woensdagavond is Janny, zelf bewoner van woonzorgcentrum Den Herdgang. “Het eten is hier goed én goedkoop. Bovendien zijn we inmiddels met een vast clubje en leren we elkaar steeds beter kennen. Erg gezellig!” Andere tafelgenoot is Jean-Pierre, die begeleid zelfstandig woont. “Net als Janny schuif ik hier elke woensdagavond aan voor een lekkere maaltijd. Maar ik kom toch vooral voor het sociale contact; gezellig een praatje maken met de andere vaste bezoekers.”

Het is precies deze verbinding waar het allemaal om draait, vertelt begeleider Fons Kappé van Amarant. “Samen met Resto-013 doen we hier aan de ultieme vorm van co-creatie. We bieden hier activerende dagbesteding voor oudere cliënten. Tegelijkertijd kunnen jongere cliënten hier terecht voor een lichte arbeidsmatige dagbesteding; zij zijn het die de maaltijden bereiden en uitserveren. Verder stellen we ons restaurant ook open voor mensen in de buurt. Op die manier gaan we eenzaamheid tegen en bevorderen we de sociale cohesie. En last but not least kunnen bezoekers – zowel van binnen als van buiten Amarant – hier laagdrempelig advies krijgen over hun financiën en administratie.”

Marie-Thérèse: “We zien hier elke week vaste én nieuwe gezichten.”

Fons’ collega Marie-Thérèse van Gelooven eet vanavond graag mee aan de tafel van Janny en Jean-Pierre. “We zien hier vaak behoorlijk wat vaste bezoekers, maar óók altijd wel weer nieuwe gezichten. Goed om te zien dat we hier een laagdrempelige ontmoetingsplek hebben kunnen creëren. En dat we écht iets kunnen betekenen voor zowel de buurt als voor cliënten.”

Gino: “Onze vrijwilligers vergeten hun rugzakje hier helemaal.”

Terwijl het dessert (een heerlijke tiramisu-koffie) wordt bereid, kijkt Gino tevreden naar de drukte in de keuken. “Onze vrijwilligers hebben allemaal een rugzakje”, vertelt hij. “Maar het mooie is: hier vergeten ze dat helemaal. Ze werken goed samen en zoeken elkaar ook buiten ‘werktijd’ op. Wees eerlijk: dat is toch prachtig?”