Eén dag waren Josée en haar echtgenoot verdrietig, toen ze direct na de geboorte van Thomas ontdekten dat hij het syndroom van Down heeft. Toen ging de knop direct om. “We besloten samen hem de beste zorg te bieden. Hij is de liefste man met Down die er is.” Ze zegt het met een lach en ze toont zich overduidelijk als een positief ingesteld mens, maar de zorg voor en om haar zoon is zwaar. Thomas is de derde van vier zonen in het gezin Hooijdonk; zijn vader overleed toen hij 10 jaar was. “Hij heeft thuisgewoond tot hij 14,5 jaar was”, vertelt Josée. “Toen viel de zorg voor hem me echt te zwaar.”

Praten en communiceren kan Thomas niet, aan één oog is hij blind. Zwemmen kan hij echter als de beste en dat doet hij dan ook twee keer per week, samen met moeder Josée. Eén keer met z’n tweetjes, de andere keer neemt Josée ook een meisje met een lichamelijke beperking én een dame van 91 jaar mee naar het zwembad. “Kleine moeite”, vindt ze. Ze geniet volop van deze momenten. Hoe Thomas het ervaart, blijft gissen, vertelt Josée. “Onze communicatie bestaat vooral uit zingen. Thomas houdt erg van muziek en heeft altijd een trekpopje met muziek bij zich. Vaak zing ik ‘in de maneschijn’ voor hem. Dan lijkt hij zich fijn en veilig te voelen. Ik zeg wel eens dat het lijkt alsof hij voor muziek op de wereld is.”

Thomas gaat elke dag naar de dagbesteding, waar hem veel leuke activiteiten worden aangeboden. Toch vermoedt Josée dat hij zich geregeld verveelt. “Hij kan zich niet bezighouden met bijvoorbeeld een autootje of ander speelgoed. Over de zorg en aandacht door Amarant mag ik echter niet klagen. Er wordt erg goed meegedacht; de organisatie zit goed in elkaar. Wat me opvalt, is dat er een omslag heeft plaatsgevonden door wezenlijk anders naar cliënten te kijken. Er wordt nagedacht over hoe we Thomas gelukkiger kunnen maken. Dat zit ‘m in kleine dingen. Hem even écht aankijken tijdens het verzorgen. Een aai over zijn bol in het voorbijgaan. Dat soort aandacht kost geen tijd. Het thema ‘geluk’ is écht voelbaar op het hele terrein. Zelfs letterlijk, want er is een heel mooi gelukshoekje gerealiseerd. Een zitplek in de vorm van een klavertje vier.” Ze lacht: “Ik leen vaak de slogan van Ikea: ‘Aandacht maakt alles mooier’. Dat is écht zo.”

Josée kan terugkijken op een fijn 2016. Ze heeft mooie herinneringen aan het uitstapje naar de Efteling dat ze met Thomas en haar hele gezin maakte. “En de playbackshow in het Dorpshuis was zoals altijd een feestje voor alle Amaranters. Dat Dorpshuis is sowieso fantastisch. Wat daar allemaal gebeurt, kan en mag… Het is het kloppend hart in dit dorpje en dat is zo ontzettend fijn.”