Begeleidster complexe zorg Zowie Dekkers (23 jaar) begon als stagiaire bij ’t Hofke 3, studeerde er af aan sph en is er zodoende al vijf jaar werkzaam, voornamelijk bij de a-groep. “Ik vind het heel interessant om met deze mensen te werken. Ik geniet ervan als je een lach krijgt van een cliënt; geluk zit ‘m in echt in kleine momenten.” In de twee woongroepen (a en b) die ’t Hofke 3 telt, wonen in totaal twaalf cliënten. De zes cliënten van de a-groep hebben een ernstige verstandelijke beperking, met daarbij complex gedrag en psychische problematiek, zoals autisme. Drie van hen kunnen niet praten, een vierde cliënt slechts heel beperkt.

Het Hofke 3-team maakte in 2016 werk van medezeggenschap. Zowie vertelt: “Het thema had al onze aandacht, maar we zijn aan de slag gegaan met een familiezorgcafé en een cliëntenraad. Eens per drie maanden vergaderen wij met onze cliënten. We vergaderen aan de hand van allerlei thema’s. Met behulp van een flipover en picto’s visualiseren we de onderwerpen. Eén cliënt is voorzitter. Met twee begeleiders wonen we het overleg bij; de één notuleert en de ander leidt het overleg door aan te geven wie er aan het woord kan komen. We zorgen er wel voor dat de regie bij de cliënten blijft.”

Inmiddels kwamen allerlei onderwerpen aan de orde. Zowie en haar collega Marloes – die even kans ziet om aan te sluiten bij ons gesprek – noemen allerlei voorbeelden. “Uit de vergadering bleek dat cliënten vonden dat ze te vaak dezelfde taken moesten doen. Daarom hebben we een takenbord geïntroduceerd. Iedere zondag maken we een weekplanning en worden de taken verdeeld. Picto’s geven aan wat ieders taken zijn. Ander voorbeeld is de muurschildering, die cliënten van de b-groep samen uitkozen. Omdat op vakantie gaan budgettair moeilijk was, vroegen we de cliënten wat ze nu echt belangrijk vinden. Eropuit, zo bleek. Een dagje Efteling, een dagje dierentuin. Ook kregen we eens cadeaubonnen van Bol.com. De cliëntenraad heeft overlegd waaraan we deze zouden besteden.”

Samen tot overeenstemming komen, is in de praktijk niet altijd makkelijk. Zowie: “Medezeggenschap is er voor de groep en zeggenschap is voor de cliënt. Dat is wezenlijk anders. Het is de bedoeling dat er iets wordt besloten voor de héle groep. En dat valt niet altijd mee. Als de cliënten mogen aangeven wat ze willen kopen bij Bol.com, kiest de ene cliënt voor een PlayStation en de ander voor dvd’s.”

Ook het familiezorgcafé vindt eens in de twee, drie maanden plaats. Doel is om de samenwerking tussen de begeleiders, cliënten en hun familie en vertegenwoordigers te versterken. De teamleden volg(d)en een cursus familiezorg. “Daar blijf je dingen leren”, aldus Zowie. Zijn er verbeterpunten voor het team te benoemen volgens Zowie? “Wij praten heel gemakkelijk in professionele termen en het is belangrijk dat we beter aansluiten op de belevingswereld van familie en vertegenwoordigers. Door duidelijke taal te spreken, zorgen we ervoor dat we elkaar goed begrijpen.”

De inspanningen van ‘t Hofke 3 werden beloond met de eerste Medezeggenschapsprijs. Aan de prijs was een bronzen trofee verbonden. Ook ontving het team een mooi geldbedrag om de medezeggenschap van cliënten nog verder te ontwikkelen. Het werd besteed aan een gezellige nieuwjaarsbijeenkomst voor cliënten, familie, verwanten en medewerkers én aan een lezing over de presentietheorie van Andries Baart, die gaat over relatiegestuurde zorg, gevolgd door een etentje met familieleden. Wie volgt ’t Hofke 3 op en wint in 2017 de Medezeggenschapsprijs?