Helma de Hoon: "In de supermarkt krijg ik spontaan hulp aangeboden"
Helma de Hoon is 34 jaar en heeft nooit kunnen lopen. Sinds 2012 woont ze met veel plezier bij Amarant. In woonvoorziening De Enclaveberg leeft ze samen met vijftien anderen zo zelfstandig mogelijk. “De was wordt voor me opgehangen, maar ik moet zelf zorgen dat alles weer in de kast komt.”
Wanneer Helma bezoek krijgt, gaat ze naar de centrale hal om open te doen. In haar appartement heeft geen knopje waarmee ze de toegangsdeur naar de woonvoorziening kan bedienen. Zo kunnen de 24 uur per dag aanwezige begeleiders altijd zien wie het gebouw binnenkomt. "Dat is voor onze veiligheid."
Meerling
Helma is tegelijk met drie broers geboren. De overige kinderen van de meerling kwamen gezond ter wereld, maar zij kon niet lopen. In de puberteit begon dat te botsen. "Zij gingen naar voetbal, konden naar dansles en hun brommerrijbewijs halen. Ik wilde ook, maar ik kon dat niet."
Op haar veertiende ging ze het huis uit. Ze woonde op zichzelf in Ons Dorp in Arnhem, een bekende voorziening voor mensen met een lichamelijke beperking. Daar volgde ze een opleiding tot receptioniste en leerde zelfstandig te leven. "Ook van medebewoners heb ik veel geleerd", vertelt ze. Ze keerde terug naar de regio om weer dichter bij haar familie te zijn.
Aangepast
Helma heeft een grote rolstoel, maar beweegt zich met gemak door de gezamenlijke ruimte. Alles is zo ingericht dat ze er goed bij kan. Ze pakt zelf een beker, zet koffie en plaatst naderhand de lege beker in de vaatwasser. Ook haar eigen ruimte is aangepast aan rolstoelers.
Heel veel kan Helma zelf. Wel krijgt ze 's ochtends hulp bij het opstaan: uit bed gaan, douchen, aankleden en in de rolstoel komen. En 's avonds wordt ze weer uit haar rolstoel in bed geholpen. Ook helpt haar persoonlijke begeleider haar met administreren en plannen. "Van mezelf ben ik nogal gauw geneigd te denken: dat doe ik later wel."
Familie
Begeleiding krijgt Helma ook bij sociaal-emotionele kwesties. Ze heeft een grote familie op wie ze altijd kan terugvallen. Maar de gezondheid van haar moeder gaat achteruit. En haar drie broers en oudere zus hebben het vaak druk met hun eigen gezin. "Ik moet ermee leren omgaan dat mijn omgeving verandert. Dat ik niet altijd meer een beroep op mijn familie kan doen." Zo zoekt ze bijvoorbeeld iemand die met haar wil gaan zwemmen. Op aanraden van haar persoonlijk begeleider heeft ze daarom een advertentie geplaatst op een website voor vrijwilligers.
In de buurt krijgt ze regelmatig spontaan hulp aangeboden. "Dan helpen mensen me bijvoorbeeld in de supermarkt met mijn tas inpakken." En de buurman doet regelmatige kleine klusjes in de woonvoorziening, zoals een lamp indraaien. "Als die ooit wil gaan verhuizen, dan komen we met z’n allen in opstand", lacht ze.