Annebel werkt al 12 jaar bij Amarant: "Cliënten laten regelmatig mijn hart smelten"

Annebel is 29 jaar, werkt alweer 12 jaar bij Amarant en is doorgegroeid van persoonlijk begeleider naar senior begeleider binnen de divisie Specialistische Zorg. Ze werkt samen met haar team heel hard om het cliënten, die op leeftijd zijn, goed naar de zin te maken. “Mijn hart smelt als een cliënt, die zich verbaal niet kan uitdrukken, naar me lacht!”

Het is ergens in 2006 of 2007 dat Annebel voor het eerst bij Amarant terechtkomt. Ze volgt op dat moment een opleiding dierverzorging, maar merkt ook dat ze het leuk vindt om te zorgen voor mensen. Ze besluit om de twee passies te combineren en gaat stage lopen bij de zorgboerderij op het Daniël de Brouwerpark in Tilburg. “Hier ben ik in aanraking gekomen met het werken met verstandelijk beperkte mensen. Daar haalde ik zoveel voldoening uit, dat ik ervan baalde toen ik na mijn stageperiode weer naar school moest.”

Gelukkig ziet Amarant op dat moment dat Annebel op haar plek zit en bieden ze haar mogelijkheden om aan boord te blijven: van weekendbaantjes tot vakantiewerk. Inmiddels werkt ze na diverse functies binnen Amarant te hebben bekleed, alweer ruim vier jaar als persoonlijk begeleidster op een woongroep. “Ik begeleid oudere mensen met een aangeboren verstandelijke beperking. Dit zijn met name mensen die in een rolstoel zitten en hele intensieve zorg nodig hebben. Het is mooi dat ik met mijn team invulling kan geven aan het leven van deze mensen.”

"Mijn hart smelt als een cliënt, die zich verbaal niet kan uitdrukken, naar me lacht!”

"Trots op mijn werk"

Annebel is vooral heel erg trots op het werk wat ze doet. “Eigenlijk ben ik trots op ons hele team en alle mensen die in de zorg werken. Ik ben van nature iemand die ervan houdt om voor mensen te zorgen. Zeker in deze tijd merk je hoe belangrijk onze beroepsgroep is. Al was dat voorheen natuurlijk ook wel, maar toen stonden mensen er wat minder bij stil. Er is niet altijd bij iedereen evenveel waardering of begrip voor ons beroep.”

Want de zorg bestaat natuurlijk uit gigantisch veel disciplines. Annebel heeft bewust voor het werken in de gehandicaptenzorg gekozen. “Ik vind het mooi om iets te kunnen betekenen voor mensen die zich minder gehoord voelen. Doordat ze zich verbaal niet kunnen uitdrukken bijvoorbeeld. Als ik ervoor kan zorgen dat ik het leven van deze mensen mooier maak en ze dit door een glimlach of blik aan me laten merken, is mijn dag goed.”

Die positieve bijdrage geven aan het leven van mensen én de afwisseling in het werk, zorgt ervoor dat ze iedere dag met plezier naar haar werk gaat. “Onze werkdagen zien er iedere dag anders uit, maar staan bovenal in het teken van het zorgen voor een zinvolle dag voor onze cliënten. Dit doen we door er voor ze te zijn, een luisterend oor te bieden, af en toe een knuffel te geven en leuke activiteiten voor ze te organiseren.”

"Ik heb een band met iedereen"

Voor Annebel voelt haar werk als een tweede thuis. Een extra gezin als het ware. “Zo voelt het voor de mensen die we begeleiden ook! We bouwen een band met ze op en cliënten waarderen het als we er zijn. Dat merk je aan de manier hoe ze naar ons kijken, de blik in de ogen als we binnenkomen en de reactie als we ze een handje of knuffel geven.”

Toch is die band opbouwen met mensen ook hetgeen wat het werk af en toe moeilijk maakt. “Wij werken natuurlijk met oudere mensen, waarvan de meesten in hun laatste levensfase zitten. Je ziet mensen dan ook lichamelijk aftakelen. Ook zie je vaak dat mensen naast hun verstandelijke handicap andere klachten krijgen. Dementieklachten bijvoorbeeld. Om dit van dichtbij te zien en te begeleiden, maakt het af en toe moeilijk.”

"Als ik ervoor kan zorgen dat ik het leven van deze mensen mooier maak en ze dit door een glimlach of blik aan me laten merken, is mijn dag goed."

Amarant als werkgever

Annebel haalt niet alleen veel werkplezier uit de mensen die ze begeleidt, maar ook uit haar collega’s. “We werken met een superfijn team. Alle collega’s staan voor elkaar klaar en er is veel ruimte voor humor op de werkvloer. Dit zorgt voor een groot saamhorigheidsgevoel. Die sfeer straalt ook af op de cliënten waardoor zij ook extra fijn in hun vel zitten.”

Dat het team waarin ze werkt zo leuk is, komt ook door Amarant. “Ondanks dat het een gigantisch grote organisatie is, is de communicatie erg persoonlijk. De mensen zijn sociaal en collega’s zijn oprecht geïnteresseerd in je. Of het nu over cliënten gaat of over zaken die bij jou zelf spelen; er wordt altijd naar je geluisterd.”

De grootte van de organisatie heeft volgens Annebel ook een hoop voordelen. “Ik zie een grote organisatie niet als iets negatiefs. Zo heb je altijd veel doorgroeimogelijkheden. Kijk maar naar mij. Ik ben binnengekomen als stagiair, werk hier inmiddels tien jaar en wordt nu opgeleid tot senior. Op deze manier kan ik straks de schakel zijn tussen de praktijk en de beleidsmakers. Daarnaast is er veel ruimte voor eigen inbreng. Je hebt veel verantwoordelijkheden en niets wordt zomaar voorgekauwd.”

Dit interview is afgenomen door de redactie van Tilburg.com.

Ook leuk om te lezen

Andere ervaringsverhalen

  1. Wanneer heb jij voor het laatst iemand iets nieuws geleerd?

    Ineke heeft passie voor haar vak, voor haar cliënten en voor Amarant, waar ze al 40 jaar actief is. Ervoor zorgen dat cliënten goed in hun vel zitten, vindt ze het mooiste wat er is. “Iedereen is anders en heeft andere begeleiding nodig. Bij de een is dat het in stand houden van vaardigheden die ze beheersen, bij de ander is het toewerken naar meer integratie in de maatschappij."

    Lees het verhaal van Ineke
  2. Wanneer heb jij voor het laatst iemand écht aandacht gegeven?

    Tom, gestart als zij-instromer, werkt inmiddels 5 jaar bij Amarant. Hij helpt mensen met een licht verstandelijkie beperking en ernstige psychische problemen. Zijn doel is ervoor zorgen dat cliënten toewerken naar zelfstandigheid en een zo rustig en veilig mogelijk leven kunnen leiden. “Ik voel waardering vanuit cliënten. Het zorgen voor een ander is echt leuk om te doen.”

    Lees het verhaal van Tom