Melden is moeilijk – maar je staat er niet alleen voor – 5 tips van een collega over handelen bij kindermishandeling

Debby Branderhorst is ambulant begeleider complexe zorg bij Ouder-Kind van de divisie Jeugd. Zij weet uit ervaring hoe ingewikkeld het kan zijn om vermoedens van mishandeling bespreekbaar te maken en een gezin te ondersteunen als we een melding maken bij Veilig Thuis. Deze 5 tips helpen haar en jou vast ook:  

1: Geef bij start traject al aan dat wij de Meldcode volgen 

“Het helpt, om in de eerste gesprekken al aan te geven dat wij werken met een Meldcode voor huiselijk geweld en (kinder)mishandeling. Draag uit dat je uiteraard hoopt dat het niet voorkomt, maar dat we het belangrijk vinden dat men weet dat we zorgelijke dingen moeten bespreken en rapporteren. Ik probeer altijd naast de cliënt te staan en niet te veroordelen. Dit helpt, mochten er toch ernstige zaken gaan spelen. Eerst connectie, dan correctie.” 

2: Draag het niet alleen 

“Mocht je vermoedens hebben van mishandeling, bespreek dit dan: met je collega die ook aan de casus verbonden is, of met de gedragswetenschapper. Zo deel je de lasten en kom je tot de beste aanpak. Doe een gesprek waarin je een client moet vertellen over het melding maken ook altijd samen. 

Indien mogelijk, betrek ook school of het kinderdagverblijf. Ik merk in de praktijk dat signalen wel vaak met ons worden gedeeld maar dat men het in deze sectoren lastig vindt om daadwerkelijk te melden. Terwijl het helpt in de dossieropbouw en het een waardevolle inbreng is omdat leerkrachten en pedagogisch medewerkers kinderen vaker en langer zien.” 

3: Rapporteer feitelijk 

“Ga niet uit van je onderbuikgevoel. Signalen moeten onderbouwd worden. Door feitelijke te rapporteren breng je de situatie objectief in beeld. Schrijf bijvoorbeeld ‘Stefan ziet wit, heeft wallen onder zijn ogen en gespannen trekken in zijn gezicht’ in plaats van ‘Stefan ziet er slecht uit.’” 

4: Wees transparant naar de cliënt 

“Cliënten verdienen het om goed te worden meegenomen in een heftige zaak als deze. Wees al in een beginstadium transparant over de zorgen en vermoedens die er zijn. En de verplichting die we hebben om geweld of mishandeling te melden. Het mag eigenlijk geen verrassing zijn voor een ouder, als we uiteindelijk de melding maken bij Veilig Thuis. En draai er in dit gesprek niet om omheen, maar begin het gesprek meteen met het nieuws. “Wij hebben zorgen en moeten gaan melden.”  

Als je in verbinding blijft en eerlijk, dan wordt een melding eerder geaccepteerd. Ik merk dat het belangrijk is om altijd naast de ouders te blijven staan en gesprekken te herhalen. Als dat nodig is, misschien wel tien keer. Dan nog ben je als hulpverlener niet altijd meer welkom, maar we blijven daar wel ons best voor doen.”  

5: Doe niet zomaar een melding 

“Sta stil bij wat je met een melding wilt bereiken want een melding heeft een grote impact op een gezin. Tegenwoordig heb je meer opties, alvorens daadwerkelijk over te gaan op een melding, bijvoorbeeld de inzet van het Multi Expertise Team (MET) van het toekomstscenario kind en gezinsbescherming.  

Als melden toch noodzakelijk is, deel het waarom dan ook met de ouders. Vaak is men bang voor uithuisplaatsing of ziet men het als afkeuring. Maar dat is niet het doel. We willen dat ouders open gaan staan voor verbetering en dat we samen nog beter de juiste hulp kunnen inschakelen voor zowel de ouder als het kind.” 

Debby besluit: “Signaleren is moeilijk, maar je hoeft het niet alleen te doen. Als professional kunnen we écht het verschil maken.  
Vertrouw op jezelf, op je vakmanschap – en laat de Meldcode en deze tips je helpen wanneer het erop aankomt.”